Hey, Ik ben Nathalie.
Schreeuwend en met gebalde vuisten lag mijn peuter plat op haar buik te midden op de parking van de supermarkt. Ik was in paniek en keek vluchtig rond. ‘Zijn er anderen in de buurt?’, ‘oh nee, wat zullen ze wel niet van me denken.' Tegen mezelf pratend, zei ik dat ik moet tonen wie de baas is. ‘Zie dat ze straks over me heen loopt.’ Vanop 5m afstand riep ik haar toe dat zij tot bij mij moest komen. ‘Deze strijd ging ik winnen’. Zo was ik namelijk zelf opgevoed. Maar ik leek de strijd niet altijd te winnen, want de woedebuien bleven aanwezig. Het maakte me vaak zo boos en moe tegelijkertijd. Ik voelde me radeloos en een slechte moeder want ik wou zo graag dat leuke gezin dat ik voor ogen had.
Eénmaal in het lager onderwijs merkte ik dat mijn dochter steeds onzekerder werd. Ze had minder woedebuien, maar leek nu voor alles bang. Naar een kampje gaan durfde ze niet, ook niet wanneer er een vriendje mee ging. Met de daarbij horende huilbuien tot gevolg. ‘s Avonds wanneer ze in bed zat, moest ik regelmatig terug bij haar gaan om haar gerust te stellen. Vaak voor kleine zaken zoals het blijven eten op school, een toets, een spreekbeurt, een daguitstap,... want ze had ‘stress’. Maar welk kind kon op die leeftijd nu stress hebben? Ik maakte me steeds meer zorgen want ze kon me niet duidelijk vertellen wat er aan de hand was. Het maakte me ook zo moe. Energie, die ik na een drukke dag werken, niet meer had.
Mijn dochter was ongeveer 8 jaar toen ik mijn manier van opvoeden wijzigde. Ik verdiepte me in de gevoelens en behoeften van kinderen. Plots kon ik op een andere manier naar het gedrag van mijn dochter te kijken. Vanaf het moment dat ik mijn reacties op haar gedrag wijzigde, zag ik verandering bij haar. De lastige momenten werden korter, er waren meer diepergaande momenten en gesprekken. Ik kon steeds meer begrijpen hoe zij zich voelde en wat ze nodig had. Doordat zij zich meer gehoord en begrepen voelde, ontstond er een betere verbinding tussen ons. Onze band werd hechter.
Hoe het nu gaat?
Mijn opvoedingsstijl heb ik aangepast zodat ik een betere relatie kan hebben met mijn dochter. We begrijpen elkaar beter, want mijn dochter heeft haar manier gevonden om mij duidelijk te maken wat er aan de hand is. Ze is rustiger, zelfzekerder, maakt zich minder zorgen en is minder bang. Ze bloeit open en bedenkt haar eigen nieuwe oplossingen. Wanneer ze het even niet meer weet, voelt ze zich veilig om haar zorgen te delen met mij.
Dat wil ik voor al die andere kinderen die kampen met onbegrepen woedebuien en vaak onderliggende angsten ook. Daarom richt ik me in mijn praktijk speciaal op hen. Niets mooier dan juist zo’n kind (en de ouders) een basis mee te geven waarmee ze net zo kunnen opgroeien als mijn dochter uiteindelijk kan.
En heel eerlijk… Terwijl ik het hier neerschrijf, bedenk ik dat het niet altijd zo goed verloopt. Af en toe zijn er nog wel eens moeilijke momenten, maar ik jaag me er niet meer zo in op. Nu weet ik hoe ik ermee kan omgaan. De moeilijke momenten gaan dan snel weer over. In plaats van de situatie snel te doen stoppen, leer ik haar nu omgaan met die lastige gevoelens.
Wat je over mij moet weten:
Ik ben een rustige speltherapeut met een hart voor kinderen en ouders. Liefdevol en geduldig volg ik het tempo van je kind en dat van jou, maar het weerhoudt me niet om jou te confronteren met inzichten. Doordat ik gepassioneerd ben door het analyseren van hoe iemand denkt, voelt en zich gedraagt, kan ik anderen mijn inzichten voorleggen zodat ze zelf tot nieuwe oplossingen voor hun problemen/zorgen komen. Ik oog aan de buitenkant rustig, maar binnenin mij zit een grote gedrevenheid zodat we samen doelen kunnen bereiken.
Mijn visie?
Mijn visie op woedebuien is dat je kind jou iets wilt vertellen met zijn kwaadheid. Onder de woede zit er vaak verdriet, teleurstelling, ontgoocheling, machteloosheid, kwetsbaarheid,... Je kind zit er mee en voelt zich niet begrepen. Ik geloof dat wanneer ik jouw kind kan leren hoe het zich voelt en op welke manier hij dit kan doen, hij zich meer begrepen zal voelen. Hij zal hierdoor een beter zelfbeeld krijgen. Wat er op zijn beurt voor zorgt dat hij meer zelfvertrouwen krijgt. Hij leert opkomen voor zichzelf en gaat gemakkelijker om met nieuwe situaties. Doordat hij meer weet wie hij is en hoe hij zich voelt, leert hij zichzelf meer sturen naar een gelukkiger leven. Hij vindt zijn eigen oplossingen voor moeilijkheden. Op die manier leer ik jouw kind steviger in onze drukke wereld van ‘chaos’ en ‘moeten’ staan. En hoe zou het voor je zijn, mocht ik jou leren hoe je voorbij het gedrag van je kind kan kijken? Zodat jij je kind meer kan begrijpen en ondersteunen.